Archive by Author

What I am trying to do

As someone who is well aware of the sociological studies that show that success in an individual’s life depends on the time his or her parents dedicated to him/her during childhood, and who has made the idea that the members of a family can create an entire world of beauty ‘at home’ a reality, and who has adopted the new school of education that argues for the necessity of promoting and preserving creativity rather than ‘dry’ knowledge, as of January 2014 I have written a series of 28 books for children and adolescents. Their main focus is the one outlined above and their key features are unconventionality, inventiveness, twists and humour.  Most have already been published in digital format and are available from amazon, ibooks, myebooks, and cosmotebooks.

The stars of most of these books for children and adolescents are the members of a 4-strong family.

δεν είμαι μικρός! 2δεν είμαι μικρός!The youngest son is aged around 6 and even before he learned to read he found it necessary to have his memoirs written down in a series of two books so far called “I’m not little!”. Using language that is grammatically unsound, and presenting the subject matter in a direct manner, without paragraphs, full stops or capital letters, and written just as if he was speaking to his peers, our hero wants to share his fears, anxieties, desires, dream and expectations (… what are they anyhow?) with his readers.
Ποιος έκλεψε την 674;Εγώ ο ΜεγάλοςThe older son, aged around 10, has also written a book featuring 8 stories, entitled “Me, The Big Brother”. He talks about their dad. Among other things, dad is an amateur actor starring simultaneously in four plays he has reworked specifically for children (which are works by Shakespeare, Becket, Ibsen and Salinger). His stories are about how he and his father wrote a detective novel about an ancient statue of a woman being stolen from the Acropolis Museum (recently published as a stand-alone book entitled “Who stole 674?”,  about how tyrannically difficult it is to find an original story to tell your brother every day before he decides to drop off to sleep, about one of his dreams featuring art works and four other tales about what he gets up to with his little brother and their dad.

Κοιμήσου επιτέλους 2Κοιμήσου επιτέλουςThe two children also star in a series of 2 books (at present) entitled “Go to sleep already!” that include stories that the older brother makes up for his younger brother. Among other things, they have to do with well-known heroes from children’s literature and films such as Pippi Longstocking, the Little Prince and Aladdin, artists that have impressed him such as Van Gogh, and heroes from plays he has been to see such as Shakespeare’s ‘The Tempest’. He incites his younger brother to get involved in stories featuring his favourite Lego and Playmobil toys, scares him with tales of apprentice wizards who mess things up and in the story entitled ‘Two quarrelling kings’ uses chess pawns as the heroes of the tale (the younger brother is a huge fan of chess and can beat anyone in the family hands down).

The two boys and their dad star in four series of books.

1) The first series is entitled ‘Does anyone have any idea?’ that so far consists of three books.

Οι άπαιχτοιIn the 11 stories in “The Unmatchables” the heroes use their deadliest weapons (creativity, imagination and humour) to battle Boredom who can shape-shift into a thousand and one different forms. They talk about how to fit an entire treasury into a freezer, what you can do with the things other people throw in the rubbish, how to spend an entire Sunday in a tent in the garden, what birds give their feathers to make down for the pillows we sleep on and how to wash your car using dragon tongues…

Οι ακάλυπτοιIn “The Uncovered” the heroes exchange slips of paper that bind them to do what is written on the paper. For example one of dad’s slips of paper that the youngest son has says,  “I am obliged to play any silly game with the holder of this slip that he asks me to play (…silly in my opinion, but my opinion isn’t of any concern to him of course) whenever I am asked, and I stress, for as long as I am asked to play”. The older brother has another slip from this dad that reads: “I undertake to leave my son alone for 3 consecutive days, without doing his head in about those crazy ideas that I have about creative activities for kids, such as…”. Dad also has slips like this in his possession, like the one the two boys have signed that reads: “Whoever has this slip in his possession has permission to leave home to go to the theatre or cinema or an art exhibition and then dinner with friends for blah blah blah relating to art or… anything else”.

Κρατάς μυστικό;In “Can you keep a secret?” the kids write down their secrets (like,  “I wasn’t in fact a robot and got burned when I grabbed the candle flame”, “I told my sister than I love her less than our dog”, “I put talcum powder in the cat’s milk to punish it for scratching me”) and they send them to their dad anonymously, free of charge, on specially printed cards. However, dad is incurably mischievous and arranges to play a trick on his kids. They find out about it though and so they interrogate him harshly and subject him to awful torture…  However, it is later proven that they too had been up to mischief; much worse than anything he had done. In the final chapter dad arranges for the kids not to go to school one day, so that they can go to another school where one of his friends teaches. There, their dad intends to talk about the need for kids to find someone they can confide their secrets in… as a practical exercise he suggests that the children anonymously write down a secret on a piece of paper they would never dare tell anyone and give the pieces of paper to him…

2) The second series of books is called ‘The hidden beauty of things’ and has to do with discovering original ideas, and encouraging creativity in kids and adolescents. So far this series consists of 4 books.

Οι ιππότες της αναποδογυρισμένης ετικέταςThe Knights of the Backwards LabelIn “The Knights of the Backwards Label” the heroes discover an entire world of beauty on the reverse side of clothes labels and each of them creates his very own collection comprised of  animals, dragons and other scary things in the case of the younger brother, and windows with a view of the beach, skyscrapers, clouds, stars, hot air balloons, smiles and flowers in the case of the older brother, and stairwells, trees, ghosts of Hamlet’s father, a fairy’s washing hanging out to dry, nightmares and the pages of books written in ancient, dead languages, in the case of the father.

In chapter 5 of the book dad, with the unwitting support of a gallery-owning friend, dad attempts to present a modern art story using the upside labels from their collections. These are supposed to be artworks by his grandfather who had emigrated from Germany to America. As if that wasn’t enough for their mischievous dad, he arranges a talk at their school to speak to other children about the hidden beauty of things. Of course, that’s after he tells them a whole pack of lies and puts them through all sorts of tortures to find what all the beautiful things he intends to screen on the classroom wall, before he reveals the truth to them. This book (which I consider to be one of my more commercial works) has already been published in English.

Οι χρωμοπαγιδευτέςColour catchers” explores the idea of beauty hidden away in those little sheets of paper one puts in the washing machine to stop the dyes running from dark clothes into lighter coloured clothes and making a pig’s ear out of them…  However the boys are not satisfied with the colour catchers they manage to collect at home and lend unused colour catchers to various acquaintances of theirs in order to get them back and to make up incredible stories about what those multi-coloured, waterproof, elongated pieces of paper actually are. They even go to a launderette and hand out colour catchers to the customers. Using the very best colour catchers in their collection they also organise an exhibition at a gallery belonging to one of dad’s friends.  Collectors, in fact, pay a fortune for the works at the auction held at the closing of the exhibition. The money raised is donated to charity.

Μου δανείζεις τις βρώμικες κάλτσες σου;In “Can I borrow your dirty socks?” the search for hidden beauty continues using the designs revealed on the reverse of children’s socks. The younger brother has a large collection of sock-designs featuring sharks, tigers, kittens, dragons, baby hippos, spidermen, Pokémon, and a mouse eating ice cream. The older brother collects images from inside-out socks featuring single and double kites, paintings of flowers, aliens and half boats. Dad then reveals the sock-images from his own collection that he has printed on canvas to a gallery-owning friend. He tells him that they are the works of a very strange, but important artist who has assigned him the task of organising an exhibition. The artist prefers to remain anonymous though. However, dad also has another friend, a professor at the school of fine arts. He arranges for dad to talk to first year students (in the presence of his kids) about the hidden beauty of things while showing slides of the socks as abstract works of art by other famous painters.

In “Don’t throw the box away!” it is the printers who are now hiding beauty away so that the kids can’t find it. However, on the unseen hidden sides of packaging, the heroes of the book soon discover the calibration marks spies use when operating in an authoritarian country (in the story dad tells the younger son about the origin of these marks) or a group of weird and strange artists who have come up with this way of communicating in secret with members of the group (in the story for the older son), until the kids discover the lies their mischievous dad has been spinning and start to enrich their own personal collections, by searching for the calibration marks on every single type of packaging that comes into their possession.

3) The third series is entitled ‘Combating Greed’ and consists of 5 books.

In “An ugly, elderly, toothless witch called Greed”, dad takes up the challenge his old Professor of Sociology in Paris set for him of talking to his students about his own –somewhat strange it has to be said- research into Greed that was carried out along with the professor when dad was studying with him. So it’s the perfect chance for the 3 of them to spend 2 hours at the airport without spending a single penny as agreed. It’s also a chance for dad (for the 2 hours that the 2 heroes are strapped in with safety belts (thanks to his own stroke of mischief) to talk to them about globalisation and advertising, two of Greed’s best friends, about ‘the built-in obsolescence’ of products, about the first, second and third world, about the pointless wastage of food in the Western world and about two or three other small things (perhaps 20 is closer to the mark …) before they arrive in the City of Light and elongated éclairs, where they continue their mischievous adventures.

The second book with the working title “Want to see one of your ideas become reality?” refers to the very timely form of financing called crowdfunding. It is presented as a way for the heroes to combat Greed in the sense that the more the kids concern themselves with creative ideas (and with public affairs) the less likely they are to become greedy when it comes to consuming all manner of products and services. Various proposals were for crowdfunding and in most cases the amount needed was collected. Thanks to the help from their fellow citizens the heroes of the book are called upon to publish a map with the exact location of all the fruit-bearing trees in the municipality, to enrich the local library with audio books for the blind and for anyone bored to read, and to collect their neighbours’ art works so that they can exhibit them. However, one idea that related to cataloguing all graffiti within the boundaries of the municipality did not attract sufficient support from the public while two others (that are the subject of the two books presented below) managed to raise much more than the amount needed to implement them.

One of those ideas is further developed in the third book in the series entitled “We’re listening… what can you do best?” where the kids are introduced to the famous TED conferences.  The kids at the local school submit their written proposals to the Panel comprised of the heroes and their dad, about what they know how to do best and what they’d like to present to the public at a special one-day event. After tough negotiations the Panel approves proposals from kids such as ‘How come others are always right’, ‘What to do to get mum to come home’, ‘How to appear older at parties’, ‘Where to hide your stuff’, ‘How to hate holidays’, ‘It’s wrong for adults to steal ideas from kids books’ and ‘My favourite painter with the hoodie’ (which talks about the graffiti artist Banksy).

The second idea that becomes reality in the fourth book in the series entitled “Robin Ice Cream Hood” relates to the wasteful purchase of food that results in millions of tons of food ending up the rubbish dumps of cities in the Western world. This fact drives the heroes’ father to get together with a  few friends and set up a volunteer group to collect food from those who have extra food lying around such as restaurants, hotels, bakeries and catering companies, and to redirect it to those in need, such as old people’s homes, kindergartens, associations of poor parents and homeless organisations. The central chapter of the book describes the epic all-night adventure of our three heroes as they leave a wedding they had been invited to with the group’s truck filled with food that was left over, and they head off to meet up with another member of the group who has collected food from a luxury hotel. The idea is to sort out all the food suitable for kindergartens from everything they have collected that one group will visit, and for a hostel for the poor that the others will visit.

The fifth book in the series is entitled “The world’s sweetest unemployed dad”. It only features the older brother and dad who has lost his job. After a short adjustment period, with the help of his enthusiastic son who is well pleased that he will have dad around more, he takes the decision to transform his misfortune into the opportunity he was always looking for to do what he always wanted to do, to become a chef! Until that happens he and his son do some jobs here and there to top up their pittance of an unemployment benefit, that allows them to get to know each other better and to get to know every else who has lived around them but had been unknown to them for so long. They go dog-walking, organise a home car washing crew, look after the plants and flowers of anyone going away on holidays and look after the municipality’s clocks making sure that the time is always right. This is important because they managed to persuade the shop owners who advertised on the clock towers that the wrong time on the clock would be bad for their business.

4) The fourth series of books with the same heroes uses theatres as a vehicle for expression and creativity. Both books in the series ‘Like Theatre’ use the same ploy: the kid’s mother has to suddenly go out and their amateur actor dad who has nowhere to leave the kids takes them along with him to the theatre where he is starring. There they watch the play from the wings, and talk and discuss the performance while the play is going on.

Εγώ θα τον λέω ΓκοντόIn “I will call him Godot”, which is a device for introducing young readers to the works of Samuel Beckett, the younger son cannot understand why his did has to go to the theatre every evening and play with his friends and why he cannot stay at home and play with him. The older son tries to explain to him that being an actor is a job just like all the other ones. All together they are waiting for Mr. Godot, who is taking a desperately long time to arrive so that he can play as well. In part two it’s as if they are watching the same work from the start again. And suddenly when no one is expecting it, the play is over. And what about Mr. Godot? He sent a child to tell the actors that he’ll be there tomorrow. Just as well then that dad invited all the actors and the director to a pizza place to celebrate the birth of the kids’ cousin (which is why the mother had to suddenly go out). At the end everyone is surprised that Mr. Godot sent a cake apologising that the wasn’t able to come…

Το παιδί ΧόλντενIn “Holden”, which is an attempt to dramatise J.D. Salinger’s “Catcher in the Rye” the dad plays a 17-year old who is in hospital after a nervous breakdown caused by him being expelled from school. The kids watch and comment on what is going on. Sometimes they are sympathetic towards and feel for the hero of the play but other times his behaviour outrages them. In the break, the two kids meet one of their dad’s friends, the show’s director in the bar of the theatre, and he attempts to explain some hidden messages in the play and gives them some information about the author of this innovative book. As they munch their crisps and down their orange juice, the kid’s father with the aid of the director and the collusion of the older son, play a trick on the younger son who innocently starts wondering about the theatrical experience and about the actors. After the show is over, the entire cast meet around a restaurant table and all is revealed.

My attempt to bring young readers into contact with the masterpieces of world theatre from the world of grown-ups and with the outstanding creators of those works continues in another series entitled ‘Theatre, as you like it’ which so far includes 4 books.

ΤρικυμίαIn “A tempest like no other!” I have adapted Shakespeare’s “The Tempest” for kids aged over 8, and have illustrated it with photographs featuring figures and sets from the well-known kid’s toys Playmobil. I’m waiting for approval from the company to allow the book to be published. In adapting the play, I want to show children another way of borrowing from works that promotes creativity.

Τρωίλος και Χρυσηίδα αλλιώςTroilus and Cressida Retold” is an adaptation of a lesser known Shakespearian play. Here the stars are not enemies in the Trojan War but adolescent football players from two teams in nearby towns staying in a coastal hotel along with their parents one day before the final. In addition to teenage love and infidelity, the book also raises issues such as arrogance, friendship, trust, companionship and making sacrifices for others.

ΦάλσταφIn “Grandpa Falstaff stories” I have made Shakespeare’s most likeable character a grandfather and I have him recount 8 stories as if he were talking to a child. When young William grows up, those stories will become some of his best known theatrical plays.

Μολιέρος, το κατά φαντασίαν παιδίI’ve done something similar with Moliere in “Moliere, the Imaginary Child”. These are tales that Moliere heard as a child that he will later make into plays. The tales were heard from the servant Toinette, the servant Mascarillo and his grandfather Louis, who used to take him to the outdoor festivals which gave birth to French theatre at the start of the 17th century in Paris.

To date, I’ve written 3 books for teenagers.

Η παρέα του ΣουνίουFor the purposes of the book “The Sounio Party” I relied primarily on real biographical facts but have turned the most important writers in world literature from the start of the 20th century into teenagers, and have brought them to Sounio along with their families in 1932 for various different reasons (although one of those reasons is real). Each of them tells the others about the book they will write when they are older… Early in the evening of the fourth day of getting to know each other, Virginia Woolf is the first to start… She tells them the story of a child who asked his parents to take him to a lighthouse (To the Lighthouse). After hearing the story, everyone comments about bits or images they like most. The same happens with all the other tales. Next comes Samuel Beckett with the story of two badly dressed men who are waiting for one Mr. Godot who never actually comes (Waiting for Godot), Emily Dickinson who reads them 37 of her poems, the loquacious James Joyce who narrates one day from the life of a Mr. Bloom in Dublin (the Odyssey), Marcel Proust who tells a love story of passion and jealousy of a young man called Swann (Swann’s Way), Franz Kafka who tells the tale of a man who is accused (probably wrongly) by the authorities of his country and put on trial (The Trial), Constantine Cavafy who reads them his poems which usually talk about old, forgotten times and lastly Jerome Salinger whose story about a 17-year old boy thrown out of school and the adventures in his mind on his two-day tour around New York (Catcher in the Rye).

Όλος ο Μολιέρος σε μια ώραThe second book entitled “Moliere in an hour” introduces teenagers to France’s most famous playwright in an innovative way, in the same way that Shakespeare’s works have been made known to the general public by presenting them all in an hour (“Shakespeare abridged”). Four actors (two girls and two boys) don’t rest for a second as they play excerpts from Moliere’s most famous plays, such as Don Juan, Tartuffe and the Imaginary Invalid, and his comedies, such as The Miser, The Bourgeois Gentleman, The Affected Young Ladies, and The Learned Ladies, his more playful works such as George Dandin, Le Depit Amoreux, and his sweeter works such as School for Wives, and his work the Princess of Elid that is known to very few people, and his masterpieces Amphitryon and the Misanthrope.

Ο Νίτσε για παιδιάNietzsche for children and those who should become children again to correct a few things” aims to give kids aged 10 to 12 advice that is supposed to be implicit in the advice given by teachers and parents, but in an unconventional and humoristic way.

Through short comprehensible texts full of examples and encouragements for how children can confirm the goals they choose in real life, especially within the family, Nietzsche becomes a teacher showing them, among other things, that: no one can always be happy, that the greatest hidden treasure that they can discover lies inside their own heads, that it is not possible for someone to be good at everything, that they have to be happy about their failures because it is the first step on the path to success, that nothing belongs totally to us except our dreams, and that life is better when one stops comparing one’s own life with that of others… Each of these ideas have been taken from the sayings of Nietzsche and developed into individual short chapters of between one and two thousand words.

Φάλσταφ ΣελεστίναI have a play for adults entitled “When Sir John Falstaff met Señora Celestina”. In it the star of the play by Fernando De Rojas (who as it turns out was not actually murdered by her two assistants) reaches Shakespeare’s home town (Stratford) having decided to live out the rest of her life close to Sir John (who happens to have staged his own death deeply disappointed with people’s ingratitude). Sir John becomes close to his grandson again by telling him tales (like he does in my book “Grandpa Falstaff Tales”). After the first tumultuous days of their encounter, the devious Celestina and Sir John (brave only in mind) appear to be having a lot of fun, and Young William is present in quite a few scenes. Lastly, perhaps one does have to stage one’s own death to be able to live freely, a concept discussed at the start of the introduction to the book.

Most of the books are adorned with original drawings by the artist Akis Oulkeroglou and with photorealist compositions at the start of each chapter made using these drawings.

Since the books contain no explicit historical references, religious preferences or concepts referring to national characteristics or local customs, the tales of the heroes could actually take place in any country in the Western World.

Professional editors have edited the books that have been published so far.

The number of words and images in each book is stated in the bottom section of the description that can be accessed by clicking on the links provided.

Βιρτζίνια Γουλφ, Προυστ, Σάλιντζερ, Τζόυς, Μπέκετ, Έμιλυ Ντίκινσον, Κάφκα και Καβάφης: Έφηβοι στο Σούνιο

Η παρέα του ΣουνίουΗ συνέντευξή μου στον Άρη Δημοκίδη που δημοσιεύτηκε στο LIFO σήμερα:

Το βιβλίο μου Η παρέα του Σουνίου ανήκει στην τρίτη σειρά ψηφιακών βιβλίων που έχω γράψει με κατευθυντήριους άξονες την αντισυμβατικότητα, τη δημιουργικότητα, την ανατροπή και το χιούμορ.

Στην πρώτη σειρά που απευθύνεται σε παιδιά από 7 έως 12 ετών προσπάθησα να υποδείξω στα παιδιά, αλλά και στους γονείς τους που έχουν διάθεση να ασχοληθούν, τρόπους ανάδειξης της δημιουργικότητάς τους μέσα από την αυτοαναφορικότητα, τη διήγηση, την ενασχόληση με την κρυμμένη ομορφιά των πραγμάτων, πρωτότυπες δραστηριότητες και το θέατρο.

Καθώς θεωρώ ότι η παρούσα οικονομική κρίση οφείλεται (και) στην έλλειψη καλλιέργειας και παιδείας, στη δεύτερη σειρά βιβλίων μου για εφήβους προσπάθησα να περιγράψω τρόπους πρακτικής εφαρμογής αυτής της δημιουργικότητας που πηγάζει και πρέπει να αντληθεί πριν από την εφηβεία.

Αυτά τα παιδιά που αντιλαμβάνονται τη δημιουργικότητά τους και βρίσκουν τρόπους να τη χρησιμοποιήσουν για να ομορφύνουν τον κόσμο τους (πρώτη και δεύτερη σειρά των βιβλίων μου) δεν μπορούσα να τα αφήσω έτσι στο τέλος της εφηβείας τους…

Στο πρώτο βιβλίο της τρίτης σειράς που είναι το Η παρέα του Σουνίου, τους προτείνω οκτώ σπουδαίους συγγραφείς που τους παρουσιάζω στην ίδια ηλικία με αυτούς και που τους μοιάζουν σε πολλά πράγματα. Είναι κι αυτοί αντισυμβατικοί χαρακτήρες, αντιδρούν στη θρησκευτική καταπίεση, ψάχνουν τρόπους να εκφράσουν τη διαφορετικότητά τους, πλημμυρίζουν από ενέργεια, κάνουν σχέδια πώς να κατακτήσουν τον κόσμο, είναι υπερευαίσθητοι αλλά και έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα να παραμείνουν έτσι σε όλη τους τη ζωή και ερωτεύονται, τέσσερις από αυτούς συνομηλίκους του ίδιου φύλου.

Ανάμεσα σε τόσα «ψέματα», Η παρέα του Σουνίου περιέχει και μια αλήθεια: η Βιρτζίνια Γουλφ ήρθε στ’ αλήθεια στην Ελλάδα για δεύτερη φορά το 1932 που εξελίσσεται η δράση του βιβλίου. Γιατί να μην πέρασε μια εβδομάδα στο ξενοδοχείο Ποσειδώνειον του Σουνίου που φιλοξενούσε άλλους εφτά εφήβους σαν κι αυτή;

Βασισμένο σε πραγματικά βιογραφικά στοιχεία κατά το πλείστον και γραμμένο με έναν τρόπο που να το κάνει να διαβάζεται και από εφήβους, μιλάω για τη Βιρτζίνια που όταν μεγαλώσει θα γράψει το καλύτερο βιβλίο της για ένα αγόρι που ήθελε τόσο πολύ να πάει σε ένα φάρο που έβλεπε απέναντι από το εξοχικό του, για τη φίλη της από την Αμερική Έμιλυ που έγραφε για το θάνατο με τον ίδιο τρόπο που έγραφε για κοκκινολαίμηδες, για δύο Ιρλανδούς που από μικροί είχαν ανακαλύψει τη ζάλη της μαύρης μπύρας και τα γεμάτα αυταπάτες μονοπάτια προς τη δόξα, για ένα φοβισμένο παιδί από την Πράγα που όποιος θα διάβαζε αυτά που θα έγραφε αργότερα δεν θα είχε να φοβηθεί τίποτα, για τον Τζέρομ που αυτό που θα ήθελε να κάνει περισσότερο στη ζωή του ήταν να προσέχει παιδάκια να μην πέφτουν σε γκρεμούς δίπλα σε χωράφια σίκαλης, και για δύο εστέτ έφηβους, τον έναν από το Παρίσι και τον άλλο από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου είναι η αφήγηση του καθενός από τα παιδιά στους υπόλοιπους του καλύτερου βιβλίου που θα γράψει όταν μεγαλώσει και που μπορεί να μοιάζει με αυτό που ο αναγνώστης έφηβος νοιώθει ότι μπορεί να γράψει κι αυτός ή που έχει ήδη αρχίσει να γράφει.

Βέβαια θέλω να πιστεύω ότι Η παρέα του Σουνίου μπορεί να διαβαστεί και από το κοινό που γνωρίζει λίγο ή πολύ αυτούς τους υπέροχους οκτώ και θα ήθελε να δει τι θα έκαναν ως έφηβοι.

Θα ήθελα επίσης να διαβαστεί και από τους ειδικούς σε κάθε συγγραφέα καθώς περιλαμβάνει καλά κρυμμένες, ελπίζω, διάφορες δοκιμιακού χαρακτήρα υποθέσεις σχετικά με το έργο τους. Ιδιαίτερα σε τομείς όπως η συγγραφική επινοητικότητα σε νεαρή ηλικία, οι πνευματικές απολαβές από την ηθελημένη (αν και με πισωγυρίσματα) απομάκρυνση από τη θρησκεία, η αντίδραση στη γονική καταπίεση οποιασδήποτε μορφής, η από τα σπάργανα ακόμη αίσθηση της πνευματικής συγγένειας ή το αντίθετό της, η δια του υπόλοιπου βίου απαξιωτική απόρριψη…

Όλα αυτά που στα υπόλοιπα βιβλία μου πραγματεύομαι εμπλουτισμένα από τη ζωή και το έργο αυτών των οκτώ συγγραφέων που εκτιμώ ιδιαίτερα και στους οποίους ξαναγυρνώ κάθε φορά που νοιώθω εξαπατημένος όταν αρχίζω να διαβάζω άνοστα χοντρά βιβλία που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.

Η δεκαεννιάχρονη Βιρτζίνια Στήβεν έρχεται με τον πατέρα της και την αδελφή της καθώς την προηγούμενη χρονιά που είχαν έρθει στην Ελλάδα για πρώτη φορά, παρέα με τον πρόωρα χαμένο στο μεταξύ αδελφό των κοριτσιών, είχαν ενθουσιαστεί και είχαν υποσχεθεί στον εαυτό τους να επιστρέφουν κάθε χρόνο.

Ο συνομήλικος της νεαρής Αγγλίδας, παριζιάνος Μαρσέλ Προυστ καταφτάνει μ’ ένα βουνό αποσκευές, την αγαπημένη του μητέρα και τη λατρευτή του γιαγιά. Το ταξίδι το είχε προγραμματίσει η δεύτερη για να τραβήξει τον εγγονό της από τις κακές, κατά τη γνώμη της, παρέες του στο Μπαλμπέκ όπου παραθέριζαν έως τότε.

Ο Τζέρομ Ντέιβιντ Σάλιντζερ καταλύει στο ίδιο ξενοδοχείο με τους φανταστικούς του γονείς και τον φανταστικό μεγάλο αδελφό του Σέιμορ στους οποίους θα αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιευμένης μέχρι το θάνατό του συγγραφικής του παραγωγής.

Με τα χρήματα που είχε κερδίσει από ένα διαγωνισμό διηγήματος και με την προκαταβολή μιας υποτροφίας, ο δεκαεφτάχρονος Τζέημς Τζόυς κάλυψε τα έξοδα του ταξιδιού για τον εαυτό του, τους γονείς και τον αδελφό του.

Ο συνομήλικος και συμπατριώτης του Τζέημς Σάμουελ Μπέκετ, ως δώρο για το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τη φοίτηση στο κολέγιο, είχε ζητήσει από τον πατέρα του δύο εβδομάδες διακοπών στον τόπο όπου γεννήθηκε το θέατρο.

Τη δεκαοκτάχρονη Έμιλυ, κόρη του γερουσιαστή Ντίκινσον από τη Μασαχουσέτη, την τρόμαζαν τα μακρινά ταξίδια. Δέχτηκε όμως να συνοδέψει τους γονείς της, τον αδελφό και την αδελφή της σ’ εκείνο το ταξίδι στους Αγίους Τόπους, μόνο και μόνο γιατί προηγουμένως θα περνούσαν μία εβδομάδα στην Ελλάδα.

Στο μακρύ ταξίδι με το τρένο για την Αθήνα, οι δύο Ιρλανδοί Τζέημς και Σάμουελ, που από τότε που γνωρίστηκαν είχαν γίνει αχώριστοι, είχαν εντοπίσει ένα παράξενο, λιγομίλητο αγόρι. Το έλεγαν Φραντς Κάφκα και ταξίδευε με τον αυστηρό πατέρα του, τη μητέρα του και μία αδελφή του που φαινόταν ν’ αγαπάει πολύ.

Την ίδια εκείνη μέρα του Αυγούστου, στο ίδιο ξενοδοχείο, καταφτάνει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, παρέα με μια γάτα τυλιγμένη στην καμπαρντίνα του, ο σχεδόν δεκαεννιάχρονος Κωνσταντίνος Καβάφης για δύο, κατασκοπευτικούς, λόγους. Ο δεύτερος ήταν για να διερευνήσει τις πιθανότητες να αναδειχθεί, αυτός κι όχι κάποιος άλλος, σημαντικότερος ποιητής της ελληνικής γλώσσας των αρχών του 20ού αιώνα.

Μετά το πρωινό της δεύτερης μέρας τους στην Ελλάδα, οι γνωστές από πριν Βιρτζίνια και Έμιλυ καθώς και οι συνταξιδιώτες του τρένου Τζέημς και Σάμουελ πηγαίνουν για μπάνιο. Στην ακρογιαλιά γνωρίζονται ο Τζέρομ με τον Φραντς και, στη σκιά του αιθρίου του ξενοδοχείου, ο Μαρσέλ με τον Κωνσταντίνο.

Το απόγευμα τα δύο κορίτσια γνωρίζονται με τους δύο Ιρλανδούς, υπό το βλέμμα και τα σχόλια του Φραντς και του Τζέρομ, ενώ ο Μαρσέλ και ο Κωνσταντίνος συνεχίζουν τη φιλολογική, και όχι μόνο, συζήτηση που είχαν αρχίσει το πρωί.

Το πρωινό της επόμενης τρίτης ημέρας, σχηματίζονται οι δύο τετραμελείς παρέες: τα κορίτσια γνωρίζουν τους δύο φίλους της σκιάς του αιθρίου και οι Τζέημς και Σάμουελ συστήνονται στο παιδί από την Πράγα και τον ψηλόλιγνο Αμερικανό. Από τις μέχρι τότε κουβέντες τους είναι ήδη φανερό πως και τους οκτώ τους συνδέει ένα κοινό ενδιαφέρον: η λογοτεχνία.

Με πρωτοβουλία του δαιμόνιου Τζέημς, οι δύο παρέες γίνονται μία, ενώ ο κατά πολύ ψηλότερος συμπατριώτης του προτείνει, το επόμενο απόγευμα καθένας τους ν’ αφηγηθεί την καλύτερη ιστορία που έχει σκοπό να γράψει όταν μεγαλώσει.

Η ιδέα του Σάμουελ γίνεται δεκτή από τους επίδοξους νεαρούς συγγραφείς, αν και με πολλούς ενδοιασμούς τους οποίους μοιράζονται, το επόμενο πρωινό, με αυτούς που εμπιστεύονται περισσότερο από την παρέα. Συναντιούνται και αποφασίζουν για τη σειρά των αφηγήσεων.

Νωρίς το ίδιο απόγευμα, η Βιρτζίνια ξεκινάει πρώτη. Τους διηγείται την ιστορία ενός παιδιού που ζητούσε από τους γονείς του να τον πάνε σ’ ένα φάρο (Στον φάρο). Μετά την αφήγησή της, οι παρευρισκόμενοι σχολιάζουν αποσπάσματα και εικόνες που τους άρεσαν περισσότερο· το ίδιο θα κάνουν και με τις υπόλοιπες αφηγήσεις. Ακολουθούν ο Σάμουελ με την ιστορία δύο κακοντυμένων που περιμένουν κάποιον κύριο Γκοντό που τελικά δεν έρχεται (Περιμένοντας τον Γκοντό), η Έμιλυ που τους διαβάζει τριάντα εφτά ποιήματά της, ο λαλίστατος Τζέημς που τους διηγείται μία μέρα από τη ζωή κάποιου κυρίου Μπλουμ στο Δουβλίνο (Οδυσσέας) , ο Μαρσέλ με μια ερωτική ιστορία πάθους και ζήλιας ενός νεαρού κυρίου ονόματι Σουάν (Ένας έρωτας του Σουάν), ο Φραντς με την ιστορία ενός άνδρα που κατηγορείται, άδικα μάλλον, από τις αρχές της χώρας του και οδηγείται σε δίκη (Η Δίκη), ο Κωνσταντίνος που τους διαβάζει ποιήματά του που συνήθως μιλούν για κάτι παλιές, ξεχασμένες εποχές και τελευταίος ο Τζέρομ, με την ιστορία ενός δεκαεπτάχρονου παιδιού που το έχουν διώξει από το σχολείο και τις περιπέτειες του μυαλού του κατά τη διάρκεια της διήμερης περιπλάνησής του στη Νέα Υόρκη (Φύλακας στη σίκαλη).

Κι έτσι ξεκινούν όλα…

Αυτό που με οδήγησε στη συγγραφή ήταν ο ίδιος ο εαυτός μου που δεν θα ησύχαζε …

aristides_photo_1Η συνέντευξή μου στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο από το dailygoal.gr:

Έχετε κάνει πολύ εντυπωσιακές σπουδές στο Παρίσι. Σπουδάσατε Κοινωνιολογία, Ιστορία της Τέχνης και Φιλοσοφία. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην συγγραφή βιβλίων για παιδιά;

Οι καλύτερες σπουδές που μπορεί να κάνει κανείς, Κωνσταντίνε, είναι να μάθει να συλλέγει ομορφιά από παντού, να την οργανώνει μ΄ έναν πρωτότυπο τρόπο και να βρίσκει τρόπο να την προσφέρει στους συνανθρώπους του. Αυτό είναι το ζητούμενο, τουλάχιστον στον τομέα των Ανθρωπιστικών Σπουδών, η μεθοδολογία. Γύρω από αυτά τα θέματα έχει ξεκινήσει ένας μεγάλος διάλογος με εισηγητές εμπνευσμένους ανθρώπους όπως ο Ken Robinson και ο Alain de Botton που υποστηρίζουν ότι το ακαδημαϊκό μοντέλο εκπαίδευσης που παράγει εκατομμύρια πτυχιούχους έχει χρεοκοπήσει. Πολλοί προτείνουν τώρα εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας με κεντρικό άξονα τη δημιουργικότητα. Είμαι κι εγώ της ίδιας σχολής και μέσα από τα βιβλία μου προτείνω πολλούς αντισυμβατικούς και με πολύ χιούμορ δοσμένους τρόπους για το πώς μπορεί να αισθανθεί δημιουργός ένα παιδί ή ένας έφηβος. Α! δεν σου είπα για μένα. Ναι, πράγματι, τα σπούδασα όλα αυτά που λες στο Παρίσι. Καλά, μη φανταστείς μεγάλη ζωή με χρήματα του μπαμπά από την πατρίδα. Τίποτα τέτοιο παρά δουλειά, τον περισσότερο καιρό πουλώντας κρέπες στο δρόμο και στο κρύο, και διάβασμα, πολύ διάβασμα. Τα σπούδασα όλα αυτά μ΄ έναν τρόπο όμως σαν να ήθελα να τα χρησιμοποιήσω κάποτε μ΄ ένα καινούριο δικό μου τρόπο. Τελικά, αφού ασχολήθηκα αρκετά χρόνια με το εμπόριο έργων τέχνης απ΄ όπου έκλεψα πολύ ομορφιά, τα έκανα βιβλία για παιδιά, εφήβους και όχι μόνο. Αυτό που με οδήγησε στη συγγραφή ήταν ο ίδιος ο εαυτός μου που δεν θα ησύχαζε αν δεν τον έπειθα ότι όλα όσα είχα μάθει ήταν για να κάνω αυτόν τον κόσμο μια στάλα ομορφότερο.

Ποια η σχέση σας με τα παιδιά;

Εγώ δεν έχω καμία απολύτως σχέση με τα παιδιά… είμαι παιδί. Μ΄ έναν αδιάφορο και πάντα απόντα πατέρα και με μία μητέρα με πολλά παράσημα ενστικτώδους φροντίδας αλλά αγράμματης ουσιαστικά και ενίοτε μελαγχολικής, φαίνεται ότι αναγκάστηκα να απωθήσω τα πάντα για να καταφέρω να επιβιώσω. Ώσπου απόκτησα δύο γιους και άρπαξα την ευκαιρία να γίνω κι εγώ παιδί επιτέλους. Έκτοτε τα πηγαίνω θαυμάσια με τα παιδιά. Βλέπω ότι λίγο να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον, βγάζουν μια ασύλληπτη δημιουργικότητα και είναι σαν να σε παρακαλούν να τους υποδείξεις τρόπους να την εφαρμόσουν. Εγώ αυτό προσπαθώ να το κάνω μέσα από μια μεγάλη σειρά βιβλίων πάνω στην κρυμμένη ομορφιά των πραγμάτων.

Όταν γράφετε ένα βιβλίο τι είναι αυτό που προσέχετε; Πως θεωρείτε πως πρέπει να είναι ένα παιδικό βιβλίο;

Αυτό που προσέχω όταν γράφω ένα βιβλίο είναι… μα δεν προσέχω τίποτα. Πολλά από τα βιβλία μου είναι σαν να τα έχουν γράψει τα ίδια τα παιδιά, όπως το δεν είμαι μικρός! Στο οποίο ο συγγραφέας γράφει τα απομνημονεύματά του πριν μάθει να διαβάζει… και το Εγώ ο μεγάλος που ο εξυπνάκιας μεγάλος αδελφός παλεύει σκληρά με τη φαντασία του και άλλοτε κερδίζει και άλλοτε χάνει. Συνήθως, έρχεται μετά ο ενήλικας εξυπνάκιας συγγραφέας και αυτολογοκρίνεται και πολλές από τις εμπνεύσεις του πάνε χαμένες… ο ενήλικας είπα, εγώ όχι ακόμα. Μετά σκέφτεται τι θα πουν οι γνωστοί του συγγραφείς και οι φίλοι του και έτσι πάνε κι άλλες καλές ιδέες του… εγώ γνωρίζω ελάχιστους συναδέλφους και οι καλύτεροι φίλοι μου είναι παιδιά. Αργότερα λέει: «μα δεν έβαλα τίποτα που να θυμίζει Ελλάδα, τίποτα για τους συγγραφείς της, για τη μικρή μας πόλη, για την εκκλησία, για τη γιαγιά που έγνεφε και μας έλεγε παραμύθια…», εγώ και οι ήρωές μου τα βαριόμαστε όλα αυτά. Στο τέλος τον πιάνει κρύος ιδρώτας για το αν είναι καλά αυτά που έγραψε. Ε, λοιπόν ο λιγότερο κατάλληλος για να του το πει είναι ο εαυτός του. Κατέθεσες, κύριε, με τη ψυχή σου όλα όσα ήξερες μέχρι σήμερα; Καλώς, πέρασε έξω, τελειώσαμε. Αν ακούσεις ποτέ ένα παιδί να γελάει με αυτά που έγραψες ή το δεις να γυρίζει το κεφάλι του προς τον ουρανό με απορημένο βλέμμα, κάτι έκανες. Αλλιώς παράτα τα. Εεε.. μήπως ξέφυγα από το θέμα Κωνσταντίνε;

Κάθε άλλο… Διαβάζουν τα παιδιά βιβλία; Τι ανταπόκριση βλέπετε να έχουν τα e-books (ηλεκτρονικά βιβλία);

Τα παιδιά διαβάζουν έξυπνα βιβλία όπως τα βιβλία της Λίντγρεν (Πίπη) και του Μιλν (Γουίνι) παλιότερα και τώρα τους αντίστοιχους αντισυμβατικούς ήρωες και απαξιώνουν με τον χειρότερο τρόπο πολλές από τις μπούρδες που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τους αρέσουν γιατί έτσι αποφάσισε κάποιο ιερατείο… Χαρίστε το Τα 33 ροζ ρουμπίνια του Ευγένιου Τριβιζά και αφήστε τα στην ησυχία τους να μεγαλώσουν όπως αυτά θέλουν. Τώρα, για τα ηλεκτρονικά βιβλία στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Από τη μία η κρίση που δεν επιτρέπει αγορές συσκευών (ενώ και σε ένα απλό τάμπλετ αλλά και σε οποιονδήποτε υπολογιστή μπορεί κανείς να διαβάσει τα καλύτερα βιβλία του κόσμου) και από την άλλη η παραδοσιοκρατία που δεν θέλει μοντερνισμούς που υποτίθεται θα εξαφανίσουν το βιβλίο (ενώ αντίθετα έχει αποδειχθεί ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο εισαγάγει πολλούς στη φιλαναγνωσία) έχουν σαν αποτέλεσμα η αγορά να είναι ακόμα πολύ μικρή. Ε, και λοιπόν; πρέπει να τη μεγαλώσουμε. Ένα πρώτο βήμα είναι να μπει το ψηφιακό βιβλίο στις σχολικές βιβλιοθήκες.

Ετοιμάζετε κάτι αυτό το διάστημα;

Μετά την έκδοση 15 βιβλίων τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του www.aristides.gr τώρα προσπαθώ να πουλήσω στο εξωτερικό καθώς, αν το ηλεκτρονικό βιβλίο έχει μειονεκτήματα, έχει το πλεονέκτημα να μπορείς να πουλάς σε όλο τον κόσμο από την κρεβατοκάμαρά σου. Έτσι λοιπόν κι εγώ μετέφρασα στα αγγλικά το πιο πιασάρικο βιβλίο μου που είναι το Οι ιππότες της αναποδογυρισμένης ετικέτας και ανοίγω τα φτερά μου. Δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Αντίθετα πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να διοχετευθεί και στο παιδικό και εφηβικό βιβλίο μέρος του τεράστιου πολιτιστικού αποθέματος που διαθέτει αυτός ο τόπος. Όσο για τη συνέχεια του εκδοτικού μου προγράμματος έχω σχεδόν αποφασίσει να ταράξω ακόμα λίγο τα νερά και να εκδώσω μια νέα σειρά βιβλίων που τα βάζει με την απληστία που εμείς μάθαμε στα παιδιά και δεν αυτά δεν εννοούν να μας την δώσουν πίσω. Με ένα δημιουργικό τρόπο όμως που οι ήρωες μου έμαθαν από τα βιβλία μου που κυκλοφορούν.

Τα μελλοντικά σου σχέδια, Αριστείδη; Τί ετοιμάζεις, για το επόμενο διάστημα;

Δείτε τι απάντησα στον Χρήστο Τσαντή, στην συνέντευξή μου στο independent.gr:

δεν είμαι μικρός!Αριστείδη, πώς προέκυψε η στροφή που έκανες στη λογοτεχνία για παιδιά;

Πριν κάνω παιδιά εγώ δεν θυμάμαι να είχα διαβάσει κάποιο παιδικό βιβλίο. Μεγαλωμένος σε μία ανασφαλή και γεμάτη προβλήματα οικογένεια, εξαιτίας ενός τραγικά αδιάφορου και ουσιαστικά απόντος πατέρα αλλά με μια μητέρα γεμάτη ενστικτώδη φροντίδα για τα απαραίτητα, φαίνεται ότι απώθησα τα πάντα για να καταφέρω να επιβιώσω πνευματικά. Το μόνο που θυμάμαι είναι να διαβάζω οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου (Λουντέμη, Νίτσε, Σολωμό, Ράιχ…) και να γράφω ασταμάτητα βιβλία στο μυαλό μου.

Η αυτοφυγάδευσή μου στο εξωτερικό και οι σπουδές μου στην Κοινωνιολογία μου έδωσαν τα πρώτα στηρίγματα. Μετά θυμάμαι να μελετάω Φιλοσοφία και Ιστορία της Τέχνης αλλά… σαν παιδί που δεν είχα υπάρξει ποτέ, με μια παιγνιώδη διάθεση δηλαδή, κάπως σαν τον Μοντέν και τον Σαίξπηρ της αθωότητας και της φύσης.

Οι χρωμοπαγιδευτέςΌταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος είπα: «για κάτσε, μήπως αυτή είναι η ευκαιρία να ζήσεις κι εσύ σαν παιδί;». Όταν ήρθε ο δεύτερος, κάναμε τον μεγάλο μπαμπά μας κι εγώ έγινα ξανά παιδί για δεύτερη φορά! Εκεί να σε έχω να δεις πλάκα…

Όταν άρχισαν το σχολείο και δεν είχαν χρόνο να με παίζουν, εγώ άρχισα να διαβάζω τα παιδικά βιβλία τους. Και να παίζω μόνος μου… ανακαλύπτοντας ότι οτιδήποτε είχα μάθει έως τότε από τα 40 χρόνια διαβάσματος, σπουδών και μελέτης θα μπορούσαν να γίνουν κάτι σαν την κατά Νίτσε «χαρούμενη γνώση» κι άρχισα να γράφω. Από τότε δεν μπορώ να σταματήσω!

Τί σημαίνει παιδί, για σένα;

Κάθε παιδί για μένα είναι ένας ολόκληρος καινούριος κόσμος και είναι υποχρέωση δική μας, των μεγάλων να βρούμε τρόπους να του μάθουμε να εκφραστεί για να κάνει εμάς κι αυτόν τον κόσμο ομορφότερους.

Οι ιππότες της αναποδογυρισμένης ετικέταςΠολλοί μελετητές της παιδικής λογοτεχνίας επισημαίνουν την ανάγκη να είναι επικεντρωμένη στην αισθητική απόλαυση, στην ψυχαγωγική λειτουργία των κειμένων, παρά στην διδακτική-εκπαιδευτική. Εκ των πραγμάτων βέβαια η λογοτεχνία προσφέρει και συγκίνηση και γνώση. Το ζήτημα είναι κυρίως, κατά τη γνώμη μου, ποιες αξίες επιδιώκει να υπηρετήσει ο συγγραφέας με το έργο του. Εσύ, ποιές αξίες προβάλεις μέσα από το έργο σου;

Εγώ τους ήρωές μου τους έχω εμβολιάσει με ισχυρές δόσεις αντιδιδακτικού ορού…
Πιστεύω ότι ο διδακτισμός είναι το ασφαλέστερο καταφύγιο του ατάλαντου συγγραφέα παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Δυστυχώς στη χώρα μας έχουμε πολλά παραδείγματα που -εδώ είναι να τραβάς τα μαλλιά σου- συντηρούν ιδεολογικά παλαιότερα αλλά εμπορικά τώρα συμφέροντα.

Τα δικά μου βιβλία διαρθρώνονται πάνω σε τέσσερις βασικούς άξονες που είναι η αντισυμβατικότητα, η δημιουργικότητα, η ανατροπή (που λατρεύουν τα πιτσιρίκια) και το χιούμορ, το πιο δύσκολο από όλα.
Τα θέλω επίσης αδιάφορα σε κάθε είδους τοπικισμό, εθνικισμό, παρελθοντολογία, θρησκειοπαραδοσιοκρατισμό… μακριά από όλα αυτά τα τέρατα που ροκανίζουν, για να μη πω αφανίζουν, το χρόνο των ελληνόπουλων που θα έπρεπε να αφιερώνεται σε τρόπους να τα κάνεις να αισθανθούν ότι μπορεί να γίνουν δημιουργοί.

Ποιος έκλεψε την 674;Ζούμε σε μια εποχή βαθιάς κρίσης, που αγκαλιάζει όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μας. Ο Βρετανός ψυχίατρος Bowlby είχε γράψει πως: «Ακριβώς όπως τα παιδιά εξαρτώνται απολύτως από τους γονείς για τη συντήρησή τους, έτσι και οι γονείς, ιδιαίτερα οι μητέρες, σε όλες τις κοινωνίες, εκτός από τις πιο πρωτόγονες, εξαρτώνται από την ευρύτερη κοινωνία για την οικονομική τους στήριξη. Αν μια κοινωνία αγαπά τα παιδιά της, θα πρέπει να φροντίζει τους γονείς τους». Πώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς μια πολιτική και οικονομική πραγματικότητα που χαρακτηρίζει σαν «κόστος» ό,τι έχει να κάνει με την κοινωνική πρόνοια, τη μόρφωση; Μια πραγματικότητα που υποβιβάζει την ανθρώπινη υπόσταση, στο επίπεδο του… αριθμού! Πώς βλέπεις εσύ, αυτήν την κατάσταση;

Το κράτος πρόνοιας είναι παρελθόν. Το μπαλάκι της κοινωνικής ευθύνης έχει κάνει το πρώτο του γκελ και κατευθύνεται καταπάνω στον καθένα μας. Σαν άτομα πλέον πρέπει να κάνουμε όλοι ό,τι καλύτερο ξέρουμε ΚΑΙ για το καλό όλων μας. Όχι όπως γινόταν μέχρι τώρα σε αυτή την κακόπαθη χώρα. Η κρίση που χαρακτηρίζει ως «κόστος» ό,τι έχει να κάνει με την κοινωνική πρόνοια, όπως λες, είναι αποτέλεσμα ελλείμματος στην εκπαίδευση. Ως τέτοια πρέπει να εξεταστεί για να βρεθούν τρόποι εξόδου από αυτήν. Ένας από αυτούς τους πολλούς τρόπους θα έλεγα εγώ ότι είναι η λειτουργία βιβλιοθηκών σε κάθε σχολείο.

Τα μελλοντικά σου σχέδια, Αριστείδη; Τί ετοιμάζεις, για το επόμενο διάστημα;

Ω! Θυμάσαι που πιο πάνω σου είπα ότι δεν μπορώ να σταματήσω το γράψιμο; Αλήθεια ήταν! Δεν θα σταματήσω μέχρι τουλάχιστον να καταφέρω να κάνω πραγματικότητα ένα όραμα για μια νέα εποχή στο παιδικό και εφηβικό βιβλίο στην Ελλάδα και όχι μόνο καθώς, ναι το ομολογώ πρώτα σε σένα, έχω διεθνείς βλέψεις… Καλά, θα πεις, πάει, την ψώνισε κι αυτός. Οπότε εγώ τραβάω την καρέκλα, κάθομαι απέναντί σου και προσπαθώ να σου εξηγήσω.

Είμαστε στο Νοέμβριο του 2013, εντάξει; Μόλις πριν από δύο ημέρες άρχισαν να πωλούνται, μόνο σε ψηφιακή μορφή, εννοείται, το ενδέκατο και δωδέκατο βιβλίο μου και μαζί το πρώτο μου μεταφρασμένο στα αγγλικά. Έως το τέλος του χρόνου θα εκδώσω άλλα δύο και θα ανεβάσω στο site μου τα εξώφυλλα, τις περιγραφές και τα αποσπάσματα από άλλα 18 βιβλία που έχω έτοιμα.

Πέντε από αυτά τα νέα βιβλία είναι από μια νέα σειρά που έχει να κάνει με «Μία άσχημη, γριά, καμπούρα μάγισσα, την Απληστία»… που, μην κοιτάς τώρα που γέρασε, στα νιάτα της ήταν μια κούκλα και όλοι εμείς την ακολουθήσαμε μέχρι τον γκρεμό…

Πώς να μιλήσει κανείς στα παιδιά για την απληστία που μας οδήγησε εδώ, θα με ρωτήσεις. Θα δεις σε μερικές μέρες… Πώς να τα μάθεις να μην κάνουν τα ίδια με εμάς; Με το να χρησιμοποιήσουν τη δημιουργικότητά τους, που προσπάθησα να τα βοηθήσω να πιστέψουν ότι έχουν σε μια μεγάλη σειρά βιβλίων όπως το «Οι ιππότες της αναποδογυρισμένης ετικέτας» και «Οι χρωμοπαγιδευτές».

Για τα αμέσως επόμενα χρόνια έχω στα σκαριά μια άλλη σειρά βιβλίων με το τι μπορεί να κάνει ένας νέος που έχει μεγαλώσει μαθαίνοντας να είναι δημιουργικός και το έχει εφαρμόσει για το κοινό καλό στην αρχή της εφηβείας του… σου θυμίζει κάτι, λες;

Α, παραλίγο να το ξεχάσω. Τώρα προσπαθώ να βρω τρόπους και πόρους για να μεταφράσω και άλλα βιβλία μου. Ξέρεις, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των ψηφιακών εκδόσεων είναι ότι από το πιο απομονωμένο σημείο του πλανήτη, ακόμα και από την κρεβατοκάμαρά σου, μπορείς να πουλάς σε όλο τον κόσμο. Όποιος πιστεύει ότι έχει κάτι καινούριο να πει, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πλέον.

Γιατί γράφω παιδικά βιβλία;

ΑριστείδηςΓιατί γράφω και τι θέλω να διδάξω μέσα από τα βιβλία μου; Ποια είναι τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία; Δείτε τις απαντήσεις σε αυτά και άλλα ερωτήματα στην πρώτη μου συνέντευξη στο babyspace.gr:

Πώς ασχοληθήκατε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Ασχολήθηκα με το παιδικό βιβλίο για να ζήσω κι εγώ επιτέλους ως παιδί. Μεγαλωμένος σε μια προβληματική οικογένεια φαίνεται ότι είχα απωθήσει τα πάντα για να καταφέρω να επιβιώσω πνευματικά στην αρχή της ενήλικης ζωής μου. Το αποτέλεσμα ήταν να μη θυμάμαι σχεδόν τίποτα από τα παιδικά μου χρόνια εκτός από το να διαβάζω οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου και να γράφω. Όταν απέκτησα τον πρώτο γιό μου άρχισα να μαθαίνω πώς είναι να είσαι παιδί. Τέσσερα χρόνια αργότερα που κατέφτασε ο δεύτερος είχα μάθει αρκετά για να ξαναγίνω παιδί, με τον μεγάλο στο ρόλο του μπαμπά κι εμένα μαζί με τον μικρό να μπουσουλάμε… Φαίνεται ότι ισχύει αυτό που έλεγε ο Φρόιντ, ότι δηλαδή το παιδί γίνεται ο πατέρας του πατέρα του (ή κάπως έτσι, δεν το θυμάμαι ακριβώς). Αρχίζοντας να γράφω για παιδιά θέλησα να μετατρέψω σε πλεονέκτημα το μειονέκτημα να μην έχεις διαβάσει τίποτα για παιδιά! Να μένεις κάθε φορά με το στόμα ανοικτό εσύ ο ίδιος με αυτά που γράφεις και που θα ήθελες να είχες διαβάσει σαν παιδί και με αυτά που έχουν γράψει φωτισμένα μυαλά για παιδιά.

Τι θέλετε να διδάξετε μέσα από το βιβλίο σας;

Τα παιδιά περισσότερο από εμένα και οι ήρωες των βιβλίων μου περισσότερο από όλους, μισούν το διδακτισμό, ιδιαίτερα τον ύπουλο διδακτισμό που ανακαλύπτουν σε πολλά βιβλία τους. Εγώ θα ήμουν ικανοποιημένος αν ένα παιδί κοιτούσε απορημένο γύρω του προσπαθώντας να κάνει ερωτήσεις αφού θα είχε διαβάσει ένα από τα βιβλία μου.

Τι έχετε διδαχτεί ο ίδιος από τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά;

Το να καλλιεργείς τη νοημοσύνη σου και το συναίσθημά σου με τον αγνότερο και πιο αποδοτικό τρόπο όσο χρόνο γίνεσαι παιδί για να γράψεις για παιδιά και εφήβους.

Από που πηγάζει η έμπνευση σας; Προσωπικές ιστορίες ή απλώς φαντασία;

Όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί σε αυτόν τον κόσμο είναι ένας κάθε φορά πρωτότυπος συνδυασμός φαντασίας και βιωμάτων. Πολλά από αυτά που κάνουν οι ήρωές μου είτε τα έχω κάνει με τους γιούς μου, είτε θα θέλαμε να τα είχαμε κάνει… ή μπορεί και να τα κάνουμε όταν μεγαλώσουμε…

Πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να τους διαβάζουμε παραμύθια;

Παραμύθια δεν άκουσα ποτέ και δεν είπα ποτέ. Προτιμώ τις ιστορίες της καθημερινής ζωής που αν τις αποκρυπτογραφήσει κανείς κρύβουν πολλά μυθοποιητικά στοιχεία.

Θα θέλαμε να μας προτείνετε τα 10 δικά σας αγαπημένα παιδικά βιβλία, το προσωπικό σας «τοπ-10».

1. Τα δύο βιβλία του Γουίνι του αρκούδου (του Α.Α. Milne) που είναι μια ανεξάντλητη πηγή συναισθηματισμού και πηγαίας, φυσικής εξυπνάδας.
2. Πήτερ παν, ένα βιβλίο που κάθε συγγραφέας θα ήθελε να είχε γράψει και που κάθε παιδί θα έπρεπε να διαβάσει.
3. Αδελφοί Λεοντόκαρδοι, της Άστριντ-Πίπης-Λίντγκρεν.
4. Ιπτάμενος μπαμπάς, του Ντέιβιντ Άλμοντ.
5. Τα 33 ροζ ρουμπίνια, του Ευγένιου Τριβιζά, ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί από Έλληνα συγγραφέα.
6. Ματίλντα, του Ρόαλντ Νταλ.
7. Ο Νόα το ‘σκασε, του Τζον Μπόιν.
8. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
9. Το τέρας έρχεται, του Πάτρικ Νες.
10. Τρικυμία, του Σαίξπηρ, ένα αριστούργημα και για παιδιά!

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για να κάνουν τα παιδιά τους να αγαπήσουν το βιβλίο;

Σχεδόν τίποτα αν το αγαπούν και οι ίδιοι και πάρα πολλά αν δεν, όπως να πηγαίνουν με τα παιδιά σε βιβλιοπωλεία όπου μπορούν να καθίσουν και να ξεφυλλίζουν βιβλία με τις ώρες, να τα πηγαίνουν στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς και, όταν είναι να τους αγοράσουν ένα βιβλίο, να μην παίρνουν ποτέ κάτι που δεν θα διάβαζαν οι ίδιοι.

Welcome!

Welcome to my new website!

Feel free to browse my e-books, read the samples and buy them for your kindle or iPad.

Happy reading!