Περιγραφή βιβλίου

Τελικά, πρέπει να πεθάνει κανείς για να ζήσει ελεύθερος.

Σε αυτό συμφώνησαν γύρω στο 1500 με 1600 μ.Χ., χωρίς να ξέρει ο ένας τον άλλο, δύο από τους πιο αξιολάτρευτους ήρωες του θεάτρου, ο ανεπανάληπτος σερ Τζον Φάλσταφ του σερ Ουίλιαμ Σαίξπηρ και η σενιόρα Σελεστίνα του σενιόρ Φερνάντο ντε Ρόχας.

Το κορίτσι της ιστορίας, ανάμεσα σε όλα τα άλλα που επαγγελόταν, ήταν -θυμάστε- και μάγισσα. Ξεφεύγει από το θάνατο που ήθελαν να την κεράσουν οι δύο αλητήριοι βοηθοί της, γεμίζει ένα μπαούλο με τα απαραίτητα και πάει στο Στάντφορντ να βρει επιτέλους τον άντρα που της ταιριάζει.

Ο σερ Τζον, μετά από όλες εκείνες τις μάχες από τις οποίες είχε γλυτώσει με τόσο θάρρος και ανδρεία, λέμε τώρα, μετά τα τόσα βαρέλια κρασί που είχε ρίξει στον καταπιόνα του, απογοητευμένος από τους ανθρώπους που έπεφταν τόσο εύκολα θύματά του και αηδιασμένος από τη συμπεριφορά εκείνου του παλιόπαιδου του Χαλ που τον έριξε στη φυλακή όταν έγινε βασιλιάς –πώς τόλμησε;- είχε σκηνοθετήσει κι αυτός το θάνατό του για να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του και να γυρίσει στο χωριό του το Στάντφορντ κοντά στον αγαπημένο του εγγονό Ουίλιαμ.

Το τελευταίο πράγμα που περίμενε να του συμβεί ήταν μία ωραία πρωία να δει να καταφτάνει έξω από την πόρτα του μια ξερακιανή ταλαιπωρημένη και … πεθαμένη ισπανίδα μάγισσα που είχε αποφασίσει να περάσει τις δεύτερες τελευταίες μέρες της μαζί του.

Ο σερ Τζον δεν πίστευε στα θολά του μάτια στην αρχή. Όταν είδε όμως τα χρυσά νομίσματα που είχε στον κόρφο της η σενιόρα Σελεστίνα θυμήθηκε πόσο καλός και γοητευτικός μπορούσε να γίνει για τις κυρίες και την άφησε να ακουμπήσει σε μια γωνιά το μπαούλο της και να μοιραστεί μαζί της το φτωχικό του τραπέζι και το παλιό του κρεβάτι που έτριζε επικίνδυνα όταν αυτή με τα μαγικά της κόλπα τον έκανε να ξανανιώνει.

Απελευθερωμένοι και οι δυο τους από τις ποταπότητες της ζωής, αφού τα είχαν δει όλα πριν πεθάνουν, και από τις υποχρεώσεις μιας ζωής που οδεύει προς το θάνατο, αφού είχαν ήδη πεθάνει, άρχισαν να συμπαθούν κατά κάποιο τρόπο ο ένας τον άλλο και να μιλούν για τη ζωή και το θάνατο.

Δεν τους ένοιαζε τίποτα. Ούτε που σε μερικές από τις συζητήσεις τους, από μια σκοτεινή γωνιά της φτωχικής καλύβας, τους άκουγε ο μοναδικός τους σύνδεσμος με την έξω ζωή, αυτός που τους έφερνε να τρώνε, ο μικρός εγγονός του σερ Τζον Φάλσταφ, ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ο οποίος όταν μεγάλωσε…

Περισσότερες πληροφορίες