Περιγραφή βιβλίου

Ο Ζαν Μπατίστ Ποκλέν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1622 αλλά επειδή έτσι ακριβώς έλεγαν και τον πατέρα του, όταν μεγάλωσε άλλαξε το όνομά του σε Μολιέρος. Ήταν γιος ενός εμπόρου χαλιών, επίπλων και υφασμάτων και της γλυκιάς, καλλιεργημένης και πάντα καλοντυμένης Μαρί την οποία έχασε όταν ήταν μόλις δέκα ετών.

Ο Ζαν Μπατίστ υιός με τα ξανθά μαλλιά και τα χοντρά χείλη δεν τρελαινόταν με την ιδέα που είχε γι’ αυτόν ο Ζαν Μπατίστ πατέρας, να τον διαδεχθεί στην οικογενειακή επιχείρηση, και από τότε που έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο σχολείο της ενορίας, άρχισε να το σκάει από το εργαστήριο για να πηγαίνει να ξεφυλλίζει τα παλιά βιβλία της μαμάς του.

Όπως ξέρουμε, όποιος διαβάζει και είναι μικρός, έχει απορίες. Όποιος έχει απορίες κάποιον πρέπει να βρει να του τις λύσει. Ποιον να ρωτήσει ο μικρός; Τον πατέρα του; Όχι βέβαια. Αυτός θα θύμωνε που ο γιος του περνάει τη μέρα του διαβάζοντας αντί να μάθει την τέχνη του πατέρα του, του ίδιου δηλαδή. Τη μητριά του; Ούτε λόγος να γίνεται. Αυτή δεν ήταν γλυκιά όπως η μητέρα του και είχε το μυαλό της αλλού.

Την αγαπημένη του Τουανέτ, την υπηρέτριά τους που μαζί έκαναν πολλές πλάκες, ρωτούσε ο μικρός και τον Μασκαρίλο, τον μεγαλύτερο σε ηλικία άντρα της και υπηρέτη τους ο οποίος είχε δει, ακούσει και κάνει πολλά στη ζωή του στα σπίτια που είχε δουλέψει μέχρι τότε στην Ιταλία απ’ όπου καταγόταν αλλά και στο Παρίσι όπου είχε έρθει τα τελευταία χρόνια.

Ο προθυμότερος όχι μόνο να απαντά σε όλες τις ερωτήσεις του αλλά να του λέει και ιστορίες που του γεννούσαν πολύ περισσότερες απορίες, ήταν ο παππούς Λουί, ο πατέρας της μητέρας του. Είχε ένα όμορφο σπίτι έξω από το Παρίσι όπου η οικογένεια Ποκλέν πήγαινε συχνά τις Κυριακές εκδρομή. Πολύ περισσότερο όμως οι δυο τους διασκέδαζαν όταν ο παππούς ερχόταν να τον πάρει από το δικό του σπίτι για να τον πάει στα εμπορικά πανηγύρια της πόλης και στο θέατρο.

Σε αυτό το βιβλίο, η Τουανέτ, ο Μασκαρίλο και ο παππούς Λουί διηγούνται ο καθένας με τον τρόπο του ιστορίες στον νεαρό Μολιέρο για έναν κακομοίρη που η γυναίκα του τον έκανε γιατρό χωρίς αυτός να ξέρει τίποτα (Γιατρός με το ζόρι), για έναν ερωτευμένο ζωγράφο που κάνει διάφορες ζαβολιές για να συναντήσει την αγαπημένη του (Ο ζωγράφος του έρωτα), για έναν πολύ αστείο κύριο (Κύριος Πουρσονιάκ), για έναν καθόλου μα καθόλου αστείο κύριο (Ταρτούφος), για έναν υπέροχο νεαρό και μια υπέροχη νεαρά που αγαπιούνται (Υπέροχοι εραστές), για έναν πολύ ζηλιάρη κύριο που ήθελε να παντρευτεί μια πολύ νεαρή κυρία (Σχολείο γυναικών), για έναν περίεργο τύπο που όλοι πιστεύουν ότι τους μισεί όλους αλλά αυτός αγαπά τρελά μια κυρία που τον απατά (Μισάνθρωπος), για έναν αφελέστατο νεαρό που όλο γκάφες έκανε (Απερίσκεπτος), για έναν άλλο καθόλου αφελή κύριο που ήταν άστα να πάνε… (Δον Ζουάν), για έναν γηραιό κύριο που αγαπούσε περισσότερο τα χρήματα από την ίδια του την κόρη (Φιλάργυρος), για έναν γείτονα που δεν έκανε τίποτα άλλο από το παριστάνει τον άρρωστο (Ο κατά φαντασίαν ασθενής), για τις περιπέτειες μερικών πεισματάρικων κυριών (Ερωτικό πείσμα) και για έναν απατημένο από τον ίδιο τον Δία στρατηγό των αρχαίων Ελλήνων (Αμφιτρύων).

Όταν μεγαλώσει ο Ζαν Μπατίστ όλα αυτά θα τα αλλάξει λίγο και θα γράψει τα περίφημα θεατρικά του έργα που παίζονται στα θέατρα όλου του κόσμου.

Περισσότερες πληροφορίες